Un aciago dia de Abril tuvimos que dejar nuestra amada Euskal Herria para emigrar a otro país en busca de nuevas emociones.
Ezetz! Mazedoniara bidean jarri ginen proiektua hasi baino hiru egun lehenago, denbora izateko skopge hiria apursi bat ezagutzeko.
We started our trip 2 o´clock in the morning from Termibus, Bilbao´s bus station, and we travelled to Barajas during 4 ours in a bus.
En Barajas tuvimos que ‘esperar’ (siestear) 6 horas hasta la salida del bus.
Sei ordu horietan gauza askotarako denbora izan genuen, eserita lo egiteko, lurrean etzanda lo egiteko, zutunik lo geratzeko…. Gotzonek etxetik ekarritako Tortilla eta Jaunak etxetik ekarritako milaka gauzak daztatzeko aukera ere izan genuen.
At 12:30 we took the plain from Madrid to Turkey. In the plain we shaw a couple of films and we slept a little too. the best thing in the plain was the food, turkish chicken with rice and ratatuille.
Para las 6 hora turca llegamos a Istambul airport, miramos la hora de salida de Estanbul y la de llegada a Skopge y nos quedamos asombrados. saliamos a las 7:25 y llegamamos a las 7:50… algo raro pasaba.
Eta egia zen.Ez genuen kontuan izan Turkian ordua aldatu behar zela. Istanbulen hegazkina hartu eta ordu eta eridan Skopgen geunden. hor 60. hamarkadako minibus batean sartu eta hirira zuzen.
We arrived to Skopge at night, and it was like an old sobiet town. Old buildings, the roads were broken… we spent more time than we wanted trying to find the hostel. we asked lot of people and they helped us with a smile in theire mouth. All the people speaks english here!
Hoy nos hemos llevado una grata impresión de Skopge. Es verdad que le falta bastante todavía por construir y reconstruir, pero están en ello.
Eta hala bazan ala ez bazan, sar dadill Skopgeko kalabazan, eta atera dadilla Euskal Herriko plazan.